به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، عصر شعر مجازی خانواده و سبک زندگی با عنوان «با هم تا بهشت» همزمان با ایام دهه کرامت، دوشنبه ۲۴ خرداد به همت محافل ادبی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور با مشارکت کنگره «زیر یک سقف» با حضور و شعرخوانی جمعی از زوج‌های شاعر شناخته شده کشور همچون محمدکاظم کاظمی و زینب بیات؛ مهدی جهاندار و زهرا سپهکار ؛ محمد علی نقیب و فاطمه زاهد مقدم؛ عاطفه جوشقانیان و محمد حسین مهدویان؛ سعید تاج‌محمدی و زهرا شرفی؛ فاطمه ناظری و علیرضا حکمتی؛ عاطفه جعفری و مسعود یوسف پور و همچنین حمید حمزه نژاد و عاطفه پور ابراهیم به صورت ارتباط ویدئویی از سراسر کشور برگزار شد.

بخش اول این مراسم را در اینجا ببینید.

همچنین می توانید بخش دوم مراسم را در اینجا ببینید.

در این مراسم مصطفی محدثی خراسانی ضمن سپاس از برگزاری چنین مراسمی که با هوشمندی و درایت توسط نهاد کتابخانه های عمومی کشور برگزار می شود، گفت: من یاد خاطرات 30 سال پیش خودم افتادم. زمانی که اردوهای دانش آموزی در باغرود نیشابور و میرزاکوچک خان رامسر در آموزش و پرورش برگزار می شود و دوران باشکوه شعر جوان کشور بود.  در جشنواره های شعری هم که در آن دهه برگزار می شد شاهد پیوند مشترک شاعران جوان بودم و این اتفاق مبارکی بود. امروز آن شاعران در شمار شاعران برجسته کشور هستند. خیلی خوشحالم که شعر در سال های پس از انقلاب گسترش چشمگیری در میان جوانان داشته است. تعبیر شعر جوان تا پیش از انقلاب ردی از آن ندیدم. 

وی افزود: به برکت انقلاب و حضور باشکوه جوانان و شوری که در جان انها ایجاد شد، شعر شیوع خوبی داشت. ازدواج شاعران جوان نیز شاید اینگونه قضاوت شود که دو شاعر که باهم ازدواج می کنند چه کسی قرار است زندگی آنان را اداره کند، اما می بینیم که زندگی موفق و الگویی دارند و بسیاری از آنان در این برنامه حضور دارند. 

مصطفی محدثی خراسانی در ادامه به شعر خوانی پرداخت. 

برگشته ام دوباره و عطر غذای تو
پیچیده توی خانه و گرمای چای تو

دلگرمی من است در این روزگار سرد
دلگرمی من است همین خنده‌های تو

دست خدا گذاشت تو را در مسیر من
تا راهی بهشت شوم پا به پای تو

حرفی بزن دوباره و شعری بخوان گلم
هستم چقدر عاشق لحن صدای تو

انگار آفریده شدی تو برای من
انگار آفریده شدم من برای تو

تنها چراغ زندگی من نگاه توست
آری تمام زندگی من فدای تو

عاطفه جوشقانیان:

هر صبح بازی می کنم با کودکانم
من هم شبیه کودکانم شادمانم

دنبال آن ها می دویم و می گریزیم
پروانه ها را هم به بازی می کشانم

موسیقی آرامبخش خانه ماست
هر جیک جیک خنده ای در آشیانم

من چای میخواهم نه نسکافه نه فنجان
رفتار من شرقی ست، حتی استکانم..

در خانه من هستم که مد می آفرینم
با من مطابق می شود رنگ جهانم

از گرمی این خانه می گوید برایم
هرگاه صحبت می کنم با شمعدانم

حتما خدا لبخند دارد بر لبانش
وقتی که بازی می کنم با کودکانم

مسعود یوسف پور و عاطفه جعفری دو شاعر دیگر حاضر در این نشست بودند که به شعرخوانی پرداختند.

 مسعود یوسف پور:

رسیده است به اهل زمانه ی تو و من
چنان که رود به دریا، ترانه تو و من

کنار عشق، که همواره میشود تکرار
نشسته قافیه ی همسرانه ی تو و من

دل من و تو به مهر هم است گرم، بگو
به چرخ پیر بخندد جوانه ی تو و من

ستون مهر بلندست آنچنان که هنوز
ستاره می چکد از سقف خانه ی تو و من

کبوتریم و میان فرشته های خدا
زبانزدست به عشق، آشیانه ی تو و من

قدم زدیم و گلی تازه روی قالی رست
بهشت پر زد و آمد به شانه ی تو و من

دو چای تازه دم، از تیره ی نگاه و نسیم
برای حرف زدن شد بهانه ی تو و من

عاطفه جعفری:

ما دو سیاره هر چه که داریم
در مداری به عشق مربوط است
بی قرار و مدار یک دگریم
بی قراری به عشق مربوط است

من و عشق و تو میرسیم به ما
ما دو روحیم و یک بدن تنها
ما دو رودیم و پیش رو دریا
رود جاری به عشق مربوط است

پا نخواهد کشید از این منزل
گل قالی که بسته دل روی دل
می تکانم غبارهایش را
خانه داری به عشق مربوط است

ابر چشمم هوایی ات شده است
گاه پیشت اگر گریسته ام
از سرم سایه اش مبادا کم
گریه، باری به عشق مربوط است

همسرم! دست هات خالی نیست!
متر و معیار، وضع مالی نیست
عشق یک معدن خیالی نیست
هرچه داری به عشق مربوط است

----------------------

دو کبوتر که بین راه همیم
زیر یک سقف، در پناه همیم

آسمان سقف خانه ی من و توست
گرم دیدار روی ماه همیم

ماهی سرخ حوض کوچک هم
شب به شب غرقه ی نگاه همیم

قرص خورشید، سهممان کافی‌ست
ما پذیرای هر پگاه همیم

در بهشت حیاط خلوت خویش
میوه ی شاخه ی گناه همیم

من تو را مینویسم و تو مرا
ما غزلهای دلبخواه همیم

صورت غم نبست در دل ما
ما هر آئینه محو آه همیم

با همیم و خیالمان تخت است
دیر سالی ست تکیه گاه همیم

گر جهان فتنه گر جهان جنگ است
زیر یک سقف در پناه همیم

شعرخوانی نغمه مستشار نظامی بخش دیگری از این مراسم بود

گفتم سلام...-نام تو-
گفتی سلام شعر
مضمون شعر من که نباشی کدام شعر؟!
موسیقی سکوتی و من را نشانده ای
پشت هزار خاطره بی کلام شعر
ابری منم که شاعر تنهایی توام
باران تویی که می چکد از پشت بام ،شعر
با همسری که شاعری اش عین زندگی ست
صبحانه و نهار تو شعر است و شام شعر
اصلا چرا شعار،چرا حرف،خوب من
عرض سلام و نور و دعا
والسلام شعر
 

فاطمه ناظری و علیرضا حکمتی از استان کرمانشاه دو زوج شاعر حاضر در این مراسم بودند که به شعرخوانی پرداختند

فاطمه ناظری: 

ناگهان رد شدنِ باد بهاری ،خوب است
گیسوان توبر انگشت نگاری ،خوب است
بغض دلگیریِ از یار، شود سهم دلت
بعد بر شانه ی او سر بگذاری، خوب است
عصرِیک جمعه ی دلتنگْ بخندد با تو
از سرذوق شوداشکِ تو جاری خوب است
ناگهان وا بشود در ،برسد یار از راه
چشمهایت بشود اینه کاری ،خوب است
عطر پیراهن او،شیوه ی دل بردن او
بگو آری بگو آری ،بگو آری ،خوب است
 

دو زوج شاعر دیگر که در این مراسم به شعرخوانی پرداختند محمد علی نقیب و فاطمه زاهد مقدم بودند

فریبا یوسفی شاعر دیگری بود که به شعرخوانی پرداخت

فصل نشاط توست، خوش باش دخترم
تا گریه می‌کنی، من رنج می‌برم

دنیای وحشت است، دست مرا بگیر
با من کمی بجوش، با من که مادرم

با من بیا ببین، فردا چگونه است
از من بپرس، من! من آشناترم

گاهی مرا ببر با خود به کودکی
نگذار بپّرد آن حال از سرم

دیروز من تویی، فردای تو منم
آیینه ی همیم، بنشین برابرم

جایی که زنگ نیست، جای درنگ نیست
در بی‌نهایتی بنگر که بنگرم

جز بی‌غباری‌ات، آیینه‌جان من!
هرگز نبود و نیست دلخواهِ دیگرم

گاهی به اشتباه، گاهی به اشک و آه
با هیچ‌یک نخواه، یک دم مکدرم

فرداست مقصدش، این رود می‌رود
تو روز اولی، من روز آخرم